Ahmak Islatan

Bozuk bir terazi misali hayat
Orantısız yaşıyorum sevgilim
Yokluğun büsbütün bozuyor dengemi
Hakkım olanı alamıyorum nicedir

Belki ayak uyduruyorum mevsimlere
Kim bilir?
Yaz günü sağanağa tutuluyorum
Yağmur okşuyor saçlarımı
Gönlümün paslı kapıları aralanıyor
Sesim oluyor inleyen gökyüzü
Bir yıldırım gibi düşüyorsun aklıma

Sen söyle; delirmemek elde mi? 

*Kirpi Edebiyat, 2015