Fısıltılar (4.5.16)

Ah! Dostlar, dostlarım…

Egolarınız kör ediyor o gözlerinizi, takılıp kalıyorsunuz dünün matemi ve yarın düşleri arasında. Farkında olmadan kaçırıyorsunuz bugünü yaşamanın hazzını. Yaşamak sayıyorsunuz beton yığınları altında yaşlanmayı. Zaten pek seviyorsunuz yaşam hakkında laflar gevelemeyi, farklı bir laf etmeyi bilgelik sayıyorsunuz. Hem cehaletten yakınıyor, hem cehaletten besleniyorsunuz. Yoksa kim dinlerdi sizin budalaca sözlerinizi?

Ölümden ödünüz kopuyor bir yandan, diğer yandan cenazeniz bile bir merasim olsun istiyorsunuz. Ve yalnızca kendinize yer açmak gayesiyle yıkıyorsunuz putlaşmış fikirleri. Çünkü dostlarım, putlaşmak istiyorsunuz. Hırsınız da, korkunuz da bundan ibaret.