Fısıltılar (27.10.15)

Bazıları diyorum ne kadar şanslı ama habersizler bundan, senden habersizler. Sanıyorum o küçük taşra kenti için varlığınla yokluğun eş değerdir, farkına varmaz mahalleli çekip gitsen. Belki bir Ebru merak eder ve birkaç dostun arar seni. Hepsi bu.  Oysa ben burada, senden fersah fersah uzakta öylesine biliyorum ki varlığının ne denli güzel olduğunu, nasıl huzur bulduğumu yanındayken; yokluğuna tahammülüm o denli azalıyor. Anlamalısın beni. Her şey gibi tükeniyor sabrım da ve korkuyorum sevgimin tükenmesinden, yalnızlıktan korktuğum kadar...